Pavlo: ‘Dankbaar dat ik hier de kans krijg om mij in te zetten voor de wederopbouw van Oekraïne’

Architectuur, activisme en advieswerk

Sinds vorig jaar is Pavlo architect en eindelijk heeft hij nu het recht om zichzelf zo noemen. ‘Deze zomer heb ik mijn PEP (Professional Experience Programme) afgerond en heb ik eindelijk de titel van architect gekregen. Daarvoor heb ik de Master of Science in Architectuur, Stedenbouw en Bouwkunde aan de TU Delft gevolgd en de Master of Architecture aan de Kyiv National University of Construction and Architecture in Oekraïne gedaan.’

‘Momenteel werk ik als adviseur bij het College van Rijksadviseurs (CRa) en houd ik me bezig met prangende ruimtelijke vraagstukken in Nederland, maar ook buiten Nederland. Het CRa is een adviescollege dat vanuit een onafhankelijke positie bewindspersonen gevraagd en ongevraagd adviseert over actuele maatschappelijke opgaven en ruimtelijke kwaliteit. Het College bestaat uit de Rijksbouwmeester en twee Rijksadviseurs voor de fysieke leefomgeving. Zij worden ondersteund door een team van ongeveer 40 personen. Naast dit alles ben ik ook betrokken bij activistische initiatieven, in het bijzonder met betrekking tot het waardig herstel van Oekraïne. Daarnaast ben ik ook bestuurslid geworden van UNUN: een gemeenschap van ruimtelijke professionals uit Oekraïne en Nederland die zich verenigen om kennis uit te wisselen ter ondersteuning van de wederopbouw van Oekraïne. In mijn dagelijks leven probeer ik architectuur, activisme en advieswerk te combineren en daarnaast ook tijd te vinden voor vrijetijdssport.’  

Het leren van de Nederlandse taal

Het leren van een nieuwe taal is zeker niet makkelijk. Ondanks dat gaat het Pavlo vrij goed af om de Nederlandse taal onder de knie te krijgen. ‘Het leren van de taal gaat eigenlijk best goed. Ik woon al 6,5 jaar in Nederland, maar om de een of andere reden bevind ik me telkens in een Engelstalige omgeving, waardoor de noodzaak om de Nederlandse taal te leren niet erg hoog was. Echter werk ik nu voor de overheid in een Nederlandstalige omgeving waar ik als enige international werkzaam ben. Dit is dus de ideale omgeving om Nederlands te leren.’

‘Als je begint met het leren van de taal is het moeilijk, maar als je eenmaal in de flow zit en alle borden begint te lezen op straat en rond het kantoor, raak je er meer bij betrokken. Ik ben pas twee jaar geleden begonnen met het leren en toepassen van de Nederlandse taal. Echter kwam het idee om een inburgeringsexamen te doen al veel eerder. Ik denk dat ik 2 of 3 cursussen heb gevolgd, maar toen begon de oorlog in Oekraïne. Daardoor was ik zo afgeleid dat ik niet in staat was om nieuwe informatie op te nemen, dus heb ik ongeveer anderhalf jaar pauze genomen. Een aantal maanden geleden ben ik weer begonnen met een nieuwe cursus om mijn kennis op te frissen, die ik met succes heb afgerond! Op dit moment heb ik officieel B2 qua Nederlands taalniveau, dus het blijft veel oefenen. Gelukkig ben ik er veel mee bezig. Soms moet ik meer vertrouwen in mijn eigen kunnen hebben. Vaak begrijp ik het wel, maar is het spreken wat uitdagender.’

‘De Nederlandse cursus was twee keer per week en duurde 2,5 uur. De meeste tijd ging zitten in het maken van huiswerk. Hier ben je eigenlijk alle avonden mee bezig. Ik was dus weer even student. Naast mijn Nederlandse vrienden heb ik veel contact met mijn Nederlandse collega’s. Zij zagen me een paar keer met een boek om Nederlands te leren, dus toen pas hadden ze door dat ik Nederlands sprak. Ik kan het dus veel met hen oefenen wat ik erg prettig vind.’

Het afronden van zijn PEP

Er was een periode dat Pavlo zijn PEP deed terwijl hij bij het CRa werkte. Zo organiseerden de Architekten Cie. (Pavlo's vorige werkgever) maandelijks diverse sessies om sommige PEP-onderwerpen uit te leggen, waar hij online aan mee deed. Daarnaast werkt hij van maandag tot en met donderdag in Den Haag. Hoe heeft hij deze drukke periode ervaren? ‘Het was zeker aanpoten. De PEP is in het Nederlands, dat was ook één van de redenen waarom ik Nederlands ben gaan leren. Op het moment dat ik startte met de PEP had ik al zo’n 4 à 5 maanden Nederlands geleerd, wat het makkelijker voor mij maakte.’

‘Wat ik heel leuk vond om te zien is dat de Architekten Cie. betrokken was bij de PEP en hun (ex-)werknemers hielpen om met de PEP om te gaan. Elke vrijdag kwamen alle mensen die met de PEP bezig waren samen en behandelde we een onderwerp. Deze sessies hielpen ons om te presenteren op onze moduledagen, die eens per maand op vrijdag waren. Wel in het Engels, omdat dat de enige gemeenschappelijke taal is. Gedurende de week krijg je een steeds duidelijker beeld hoe zo’n vrijdag gaat worden tijdens de Cie-academie. Deze bestaat uit sessies waarin we verschillende onderwerpen bespreken die gerelateerd zijn aan de PEP. Echter moest ik het laatste half jaar in Den Haag zijn voor mijn nieuwe baan bij het CRa, terwijl ik niet meer voor de Architekten Cie. werkte. Mijn mentor Frank Segaar, werkzaam als partner bij de Architekten Cie., was gelukkig nog steeds bereid om de PEP en de Cie-academie met mij door te zetten. Uiteindelijk kon ik gelukkig op de vrijdagen online deelnemen. Ik ben nog altijd in contact met oud collega’s van die tijd.’  

‘Als bestuurslid van UNUN organiseren we nog steeds atelierbezoeken, wat we al eerder hebben gedaan voor MVRDV en in mei voor Orange Architects. Deze atelierbezoeken staan ook voor OMA, Kokon, West 8 en KCAP op de planning. Ik probeer dit nu ook met de Architekten Cie. te doen, waarbij ik hun contactpersoon mag zijn. Ook zijn er veel vriendschappen ontstaan bij de Architekten Cie., wat een samenwerking des te leuker maakt. Ik en een paar experts hebben dit geïnitieerd en proberen via ons netwerk de links te vinden in verschillende architectonische organisaties. Dit is één van de onderwerpen waar we aan werken waarbij het aspect om mensen te helpen blijft terugkomen.’

Combinatie van architect en adviseur

Een jaar geleden heeft Pavlo zelf contact opgenomen met Kevin, businessmanager bij ELLBRU. ‘Bij mijn vorige werkgever ontdekte ik ELLBRU door een aantal collega’s. Mijn contract liep af, waardoor ik op zoek ging naar een bureau die voor mij kon bemiddelen voor een baan bij het CRa. Door de erg positieve recensies van mijn collega’s besloot ik contact op te nemen met ELLBRU. Na een belletje en een mail was Kevin de eerste persoon met wie ik in contact kwam. Allereerst heb ik gevraagd of het mogelijk was om bemiddeld te worden, en dat kon!’  

‘Ik herinner me dat dit contact in een vakantieperiode was. Het was vlak voor Kerstmis. Alles was dicht, alleen jullie waren open. Ik had uiteraard een aantal andere bureaus gebeld, maar zij vertelde mij: ‘laten we op 15 januari contact hebben’. Dat was voor mij natuurlijk te laat, dus goed dat jullie open waren! Na mijn mail nam Kevin binnen 24 uur contact met mij op. Binnen een paar dagen hadden we zelfs al op het ELLBRU kantoor in Amsterdam een afspraak! De hele procedure met het CRa was best spannend. Er was namelijk geen garantie dat ik de baan zou krijgen. Hoewel het CRa de vacature online had gezet en ELLBRU als leverancier mij als professional kon voorstellen, gaf dat geen 100% garantie op de baan. Een onzekerheid voor ons beide. Ook was er een bepaalde deadline dat mijn visum afliep, dus ik had haast. Gelukkig had Kevin contact met de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) om alles te controleren. Het was niet makkelijk, maar hij heeft het opgelost. Hoewel ik op dat moment het gevoel kreeg dat Kevin heel kalm was, aangezien hij herhaaldelijk zei ‘Het komt allemaal goed’, was hij op de achtergrond druk bezig. Kevin: ‘Ondertussen was ik volop aan het bellen en bezig om het te regelen. Ik wil op dat moment geen onrust veroorzaken. De professional moet kunnen relaxen en wij doen er op de achtergrond alles aan om het te laten slagen. Dat is het positieve van werken met een wervingsbureau: wij horen deze dingen op te lossen (in hoeverre dit mogelijk is). Dat is de manier waarop we je kunnen helpen. Een goede werkgever doet dit soort dingen voor zijn werknemers.’

Pavlo’s functie bij het CRa is een combinatie van architect en adviseur. ‘Het is ander soort werk dan ik gewend ben te doen bij een architectenbureau, maar het heeft ook een aantal vergelijkbare aspecten. Dit is ook nieuw voor mij, aangezien het meer draait om communicatie en interactie met mensen, niet alleen om het uitvoeren van tekenwerk. Elke dag is anders: sommige dagen zijn gevuld met vergaderingen en telefoongesprekken, terwijl andere dagen volledig gericht zijn op concentratie en productiviteit. Gelukkig geniet ik van deze diversiteit, omdat het voorkomt dat ik steeds dezelfde taken uitvoer, wat ik waardeer. Het is allemaal afhankelijk van het project waar je aan werkt, dus sommige taken zijn rustiger en andere zijn juist heel actief. Soms moet je zelfs op meerdere plaatsen tegelijk zijn, maar dat maakt het juist uitdagend.’

Communicatie binnen het College van Rijksadviseurs

Maar wat zijn precies de grootste verschillen tussen het werken bij een architectenbureau en Pavlo’s baan bij het CRa? ‘Bij een architectenbureau ligt de nadruk op productie, waarbij je voornamelijk bezig bent met ontwerpen en tekenen. Helaas zijn er niet altijd evenveel mogelijkheden om te dit te presenteren. Bij het CRa is het volledig andersom: je zal altijd je idee verdedigen, het presenteren en dit aan anderen voorleggen. Daarom denk ik dat het grootste verschil is dat je hier meer bezig bent met communicatie, en dus meer discussies en gesprekken hebt. Een ander verschil is dat er bij een architectenbureau meer nadruk ligt op tekenwerk. Bij het CRa zijn de taken erg gevarieerd, aangezien je een breed scala aan verantwoordelijkheden hebt. Het is vergelijkbaar met het werk van een ontwerper, waarbij je niet alleen ontwerpt, maar ook presenteert, analyseert, voorstellen doet, correspondentie opstelt, netwerkmogelijkheden verkent, feedback geeft en zaken regelt. Bij een gemiddeld architectenbureau werk je doorgaans als junior architect vaak aan één project. Bij de Architekten Cie. heb ik daarentegen aan meerdere projecten tegelijkertijd gewerkt, waardoor ik meer ervaring heb opgedaan in projectmatig werken.’

De werkdag die Pavlo tegenwoordig heeft ziet er heel anders uit dan dat hij gewend was. ‘Ik praat hier een stuk meer. Als ik bijvoorbeeld kijk naar mijn werkdag: je begint om 9:00 uur. ‘s Ochtends open ik mijn inbox. Vaak ontvang je veel berichten, dus probeer ik er zo veel mogelijk te beantwoorden. Vandaag hadden we bijvoorbeeld een teamvergadering, die doorgaans klein is en meestal wordt bijgewoond door de Rijksbouwmeester. Tijdens deze vergaderingen komen we samen om specifieke acties en taken te bespreken die betrekking hebben op het project binnen onze programmalijn, waardoor het een soort projectvergadering wordt. Wanneer we de aanpak evalueren, zitten we vervolgens samen met het gehele team - voornamelijk bestaande uit architecten - om nieuws te delen en de agenda op een breder niveau te vormen. Na deze vergadering pak je individueel de taken verder op. Echter is het belangrijk om ervoor te zorgen dat de communicatie niet verloren gaat. Daarom ben ik bijna elke dag op kantoor aanwezig. Met communicatie bedoel ik ook de Nederlandstalige vergaderingen, iets wat ik ook aan het oefenen ben, wat eigenlijk best leuk is. Als dat niet voor 100% lukt, neem ik wel deel aan de teamvergadering en maak ik er het beste van. Mijn collega’s zijn erg begripvol en helpen mij als nodig.’

Meer focus op de transformatie van de gebouwen

Ook praten we met Pavlo over de projecten waar hij aan werkt. ‘Het CRa werkt aan uiteenlopende projecten, die vallen binnen zeven programmalijnen, waarbij ik tot nu toe bij 3 of 4 betrokken ben. Een voorbeeld is Rijk als rentmeester: het CRa richt zich op de toegevoegde waarde van publiek vastgoed voor de samenleving, een voorbeeld is het gebied rondom Den Haag Centraal Station waar ook veel rijkskantoren staan. Je ziet hoe collega’s de situatie proberen te verbeteren en werken met wat we hebben, in plaats van alles te laten verdwijnen en nieuwe wolkenkrabbers te bouwen. Dus meer focus op de transformatie van de gebouwen. Over het algemeen probeert men om er een duurzame aanpak op toe te passen. Soms gaat het dus om het behouden, het heroverwegen en het hergebruiken van iets. Start dus met het onderzoeken van het bestaande en hoe dit kan bijdragen aan de opgave. Er kunnen redenen zijn om uiteindelijk toch te moeten slopen, maar maak altijd een weloverwogen keuze.’

‘Een ander project is een complex in Maastricht. Het is een bestaand complex dat opnieuw moet worden doordacht: hetzij met een andere functie, hetzij met een nieuwe uitstraling. Een groot en interessant project! Een andere programmalijn is ‘Een nieuwe bouwcultuur’, waarin het CRa biobased en natuurinclusief bouwen wil stimuleren om deze manier van bouwen het nieuwe normaal te maken. Momenteel ben ik betrokken bij het maken van een klein boekje voor een architectonisch kader voor industrieel bouwen, wat deze maand gepresenteerd en gepubliceerd is. Iets waar ik erg trots op ben!’

Inzetten voor de wederopbouw van Oekraïne

‘Naast al deze interessante projecten is CRa ook internationaal betrokken bij het UNUN-initiatief. Op dit moment werken we aan een groot project met meerdere betrokken partijen wat ‘Panorama Oekraïne’ heet, gebaseerd op het beroemde Panorama Nederland. Dit werd ook geproduceerd door de vorige Rijksbouwmeester van CRa. Momenteel organiseren we een workshop met betrekking tot het onderwerp ‘water’, wat bestaat uit een week vol workshops, lezingen en atelierbezoeken om een kader te creëren voor het toekomstige project. In dit project werken we o.a. samen met IABR (International Architecture Biennale Rotterdam), Archiprix International, Vereniging Deltametropool, CRa en UNUN.’

Maar wat was Pavlo’s bijdrage aan deze projecten precies? ‘In mijn eerste maand bij het CRa bezocht ik een aantal locaties buiten de stad voor het programma ‘Een nieuwe bouwcultuur’. De verschillende bouwplaatsen gaven mij inzicht over de industriële bouw en welke verbeteringen hier mogelijk zijn. Ik heb ook deelgenomen aan een belangrijke conferentie over dit relevante onderwerp, waar ik waardevolle kennis heb opgedaan. Dit stelde ons in staat om advies en suggesties te geven met betrekking tot verbeteringen van ruimtes, de kwaliteit van binnenruimtes en de relatie tussen binnen- en buitenruimtes. Hierin hebben we gekeken naar de oorsprong om verbetervoorstellen te geven hoe het min of meer zou moeten. Ik heb één van de hoofdstukken als bijdrage geleverd. Momenteel werken professionele redacteuren aan het afronden van dit project. Wel ben ik nog betrokken bij het maken van illustraties, waarbij ik delen aan het modelleren ben.’

‘Wanneer je het hebt over modelleren dan denk ik meteen aan het project rondom Den Haag Centraal Station. Ondanks dat we geen ontwerpen maken, moeten we wel weten of het mogelijk is. Om dit te weten te komen ben ik het zichtbaar aan het maken in een model. Het is natuurlijk iets heel anders dan de UNUN-initiatieven. Iets wat daar dichterbij staat is de online cursus die we met de TU Delft over de wederopbouw van Oekraïne hebben geïnitieerd, wat bestond uit veel bellen en dingen regelen. Elk project is heel anders, het verveelt nooit.’

Van transformatie, infrastructuur en complexiteit tot nieuwbouw, cultuurlandschappen en energietransitie

En wat vindt hij het leukste aspect in zijn functie en met welke motivatie gaat hij naar zijn werk? ‘Het CRa houdt zich bezig met de urgente thema's van vandaag: variërend van transformatie, infrastructuur en nieuwbouw, tot cultuurlandschappen, circulaire economie en de energietransitie. In deze periode heeft het CRa bewust vooruit gekeken naar de toekomst, niet op zoek naar vergezichten, maar juist om terug te kunnen redeneren: welke keuzes moeten we nu maken voor een duurzaam en toekomstbestendig Nederland? Het interessante aspect hiervan is dat ik op een bepaalde manier deel uitmaak van dit proces, wat betekent dat ik betrokken ben bij iets groters.’

‘De grootste uitdaging tot nu toe blijft de Nederlandse taal. Ook al spreken we intern vaker Engels, extern moet ik steeds vaker Nederlands spreken. Gelukkig ben ik op de goede weg met het leren van deze taal en wordt het elke dag steeds beter.’ Kevin: ‘Ik ben blij dat we je hierbij hebben kunnen steunen, zodat jij uiteindelijk je inburgeringsexamen kon doen.’ Pavlo reageert hierop met een grote glimlach: ‘Inmiddels heb ik gelukkig het inburgeringsexamen gehaald, zodat ik wederom mijn verblijfsvergunning heb gekregen. Ik was dus extra gemotiveerd. Het gat was erg groot: de eerste anderhalf jaar in Nederland sprak ik niet de taal. Het was daarom een flinke uitdaging om de taal te leren.’ Pavlo gaat er volledig voor. Wij zijn ontzettend blij dat het hem is gelukt!

Kwaliteit, duurzaamheid en rationaliteit

Maar waar haalt Pavlo de meeste voldoening uit in zijn werk? ‘Ten eerste is dat je deel uitmaakt van iets groters, zoals het CRa. De architectuurwereld van vandaag wordt helaas te vaak gedreven door geld en vierkante meters. Het is daarom van vitaal belang om iemand te hebben die altijd staat voor kwaliteit, duurzaamheid en rationaliteit, zoals de Rijksbouwmeester. Maar wat ook veel voldoening geeft is dat ik echt geniet van het proces en het resultaat. Het is altijd prettig om te zien wanneer je teamgenoten blij zijn met het werk wat je hebt gedaan. Dat motiveert je nog meer. Iets anders dat me echt veel voldoening en motivatie geeft zijn mijn collega's. In deze werkomgeving vind je een groep van getalenteerde professionals met uitgebreide kennis en ervaring op verschillende terreinen. Hierdoor krijg ik echt het gevoel dat ik elke dag iets nieuws leer.’

Ook zijn we benieuwd of Pavlo nog steeds de nieuweling op de werkvloer is, aangezien hij hier nu alweer een jaar werkt. ‘Ik zou zeggen van niet. Hoewel het lastig is voor mij om exact te achterhalen wat anderen denken, heb ik tot op heden positieve feedback ontvangen. Het doet me goed te weten dat mijn collega's graag met mij samenwerken, wat mij extra motiveert. Deze wederzijdse waardering geeft aan dat ik mijn werk op de juiste manier uitvoer, vooral wanneer collega's bewust kiezen voor nieuwe samenwerkingen. Over het algemeen ervaar ik een positieve dynamiek: zij werken graag met mij, en ik werk graag met hen. Sinds mijn komst zijn er steeds meer mensen komen werken, waardoor ik niet langer de nieuwkomer ben. Dat viel wellicht meer op vanwege de taalbarrière in het begin, toen ik de taal nog minder goed beheerste. Wat betreft de vakinhoudelijke aspecten op het gebied van architectuur ben ik echter vrij zelfverzekerd. Na het succesvol afronden van één of twee projecten verminderde de taalbarrière merkbaar. Dat is bijzonder prettig! Binnen enkele weken voelde ik mij al volledig opgenomen in het team.’

Unieke vermogen om de kwaliteit van leven te verbeteren

Hoe kwam Pavlo erachter dat een baan in de architectuur hetgeen was wat hij écht leuk vond? ‘Lang geleden heb ik de kunstacademie afgemaakt waar ik veel heb getekend. Dat tekenen doe ik nog steeds. Op de kunstacademie moest ik al vrij snel een beslissing nemen qua richting. Dit terwijl ik nog niet precies wist waar mijn ambities lagen. Ik besloot uiteindelijk naar de Kyiv National University of Construction and Architecture te gaan om constructie en architectuur te studeren. Allereerst was het een enorme opgave om toegelaten te worden, gezien de vele aanmeldingen. Los van het feit dat ik van tekenen hou, goed ruimtelijk inzicht heb en geometrie mij ligt, realiseerde ik me snel dat deze opleiding voor mij was weggelegd. Tevens zit het creatieve ook zeker in de familie wat ertoe heeft geleid dat ik uiteindelijk in de architectuur terecht ben gekomen.’

Maar wat maakt de architectuur dan uniek of speciaal voor Pavlo? ‘Als ik er zo over nadenk denk ik dat door acht jaar studeren en zeven jaar werkervaring mijn perspectief en begrip van architectuur een beetje veranderd is. Zo begrijp ik nu dat architectuur speciaal voor me is omdat het een dynamisch vakgebied is. Het beïnvloedt diverse facetten van het leven en de samenleving, en heeft op verschillende manieren een aanzienlijke impact op ons. Ik geloof dat architectuur het unieke vermogen heeft om de kwaliteit van het leven te verbeteren. Het gaat niet alleen om het bouwen van gebouwen. Het gaat ook over het creëren van ruimtes en het inspireren van comfort. Ik geloof ook dat architectuur een probleemoplossend beroep is waarin we creatieve oplossingen moeten vinden voor complexe uitdagingen. Het gaat o.a. over ruimtegebruik, milieuoverwegingen, veiligheid, functionaliteit, inclusiviteit, duurzaamheid, sociale interacties en het stimuleren van een gezondere levensstijl. Ik kan er zo uren over praten! Architectuur is een hele brede sector en ik vind het echt geweldig.’ Kevin: ‘Ik voel dat je er echt een passie voor hebt, dat is heel mooi om te zien. Ik denk dan ook dat je passie voor je werk moet hebben om er écht goed in te zijn.’ Pavlo sluit zich hier volledig bij aan: ‘Absoluut, dat is zeker waar!’

Een heel waardevol nieuw hoofdstuk

Wederom is zijn aanstelling verlengd bij het CRa. Maar hoe ziet hij de toekomst voor zich binnen één à twee jaar? ‘Het is een compleet nieuw vakgebied, maar ik heb gelukkig al behoorlijk wat ervaring. Ik heb namelijk twee masters afgerond in verschillende vakgebieden (in zowel in Oekraïne als in Nederland) en ook nog eens zeven jaar werkervaring. Ook heb ik op een heel ander kantoor in Oekraïne gewerkt. Ik heb daar vooral gewerkt aan de DO/TO-fase (Definitief Ontwerp en Technisch Ontwerp) van het project en dus veel tijd doorgebracht op de bouwplaatsen. In mijn periode bij de Architekten Cie. kreeg ik veel te maken met het ontwikkelen van concepten, het afspreken met klanten en de ontwerpfases SO/VO (Schetsontwerp en Voorlopig ontwerp). Dit deed ik voor projecten in een vroeg stadium, wat een erg creatief proces is geweest. Bij het CRa is het compleet iets nieuws, waardoor ik kansen zie om mezelf te ontwikkelen als professional op een ander gebied, met een specifieke nadruk op de rol van de overheid en het beleid dat de bouwomgeving beïnvloedt. Dit is voor mij een geheel nieuwe ervaring. Ik geloof dat dit in Nederland zeer effectief kan zijn.’

‘Dus het toekomstige plan is moeilijk te voorspellen, vooral in deze tijd van oorlog. Het is heel moeilijk om iets zo ver vooruit te plannen. Maar wat ik zeker weet: deze kennis die ik nu opdoe zal heel goed van pas komen bij de toekomstige opbouw en ontwikkeling van mijn land. Dat is iets wat ik echt probeer toe te passen binnen UNUN. Een voorbeeld hiervan is het werken met gemeenten, zowel hier als in Oekraïne. Ik weet zeker dat dit een heel waardevol nieuw hoofdstuk is. Ook al ben ik ruim een jaar bezig met deze projecten, voelt het nog steeds als een nieuw hoofdstuk. Voorlopig wijzigt deze koers niet.’

Maximale inzet en betrokkenheid

Pavlo zet zich vanuit een afstand actief in voor zijn vaderland. ‘Mijn betrokkenheid gaat verder dan alleen donaties en geld sturen. Ik probeer ook mensen te helpen die naar Nederland komen. Het verheugt me dat deze mogelijkheid bestaat. Het CRa maakt het voor mij mogelijk om vanuit mijn huidige functie betrokken te zijn bij Oekraïne. We werken momenteel aan diverse projecten om Oekraïne bij te staan waar mogelijk.’

‘We weten niet hoelang de oorlog zal duren, dus passief afwachten is niet de juiste aanpak. Het is motiverend en hoopgevend voor anderen als je nu al actie onderneemt. Ik probeer dagelijks zo veel mogelijk betrokken te zijn. Het is cruciaal om na te denken over de toekomst en de wederopbouw in Oekraïne. Het CRa biedt een uitstekende leeromgeving waar ik mijn opgedane kennis kan gebruiken om mensen daar te onderwijzen en bij te dragen waar mogelijk. Ik ben dan ook zeer verheugd en dankbaar om hier te mogen werken.’ 

Wil jij ook graag werken in een uitdagende omgeving waar jouw expertise het verschil maakt? Neem contact met ons op.